ျဖစ္ရပ္မွန္ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ ခုကို ျပဳျပင္၍ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္ ေကာင္ နာမည္မ်ားကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲထားပါ သည္။
ျဖစ္ရပ္မွန္ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္
ခုကို ျပဳျပင္၍ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္
ေကာင္ နာမည္မ်ားကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲထားပါ
သည္။
အပိုင္းဆက္ေတြ စာရွည္ရွည္ေတြ မဖတ္
ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ပါ။ဒီဇာတ္လမ္း
က တိုတိုေလးပါ။ေၾကာက္စရာသရဲ အေၾကာင္း
မဟုတ္ပါဘူး မိဘေမတၱာကိုေဖာ္ျပတဲ့ ဇာတ္
လမ္းေလးပါ။
ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဇာတ္အိမ္
ဇာတ္လမ္း ရိုးရွင္းပါသည္။ဖတ္ေပးတဲ့ fri ေတြ
ေက်းဇူးပါ။
💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝💝
ဝုန္း....ဒုန္း....ဒုန္း...
"အား...ဝါး......ဟီး.... ဝါး....."
သားငယ္ရဲ႕စူးစူးဝါးဝါးငိုသံကိုရုတ္တရက္
ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေနလ ေရာ ၾကာျဖဴပါ
အသံၾကားရာ ေလွကားဆီသို႔ အျမန္ဆံုးေျပး
သြားၾကသည္။
ေလွကား ေျခရင္းတြင္ လဲက်၍ငိုေနေသာ
သားငယ္ကို ၾကာျဖဴစိုးရိမ္တႀကီးေအာ္လိုက္ၿပီး
ေပြ႕ခ်ီလိုက္၏။
"သား.....သားေလး..ဒုကၡပါပဲ က်ိဳးပဲ့ကုန္
ရင္ဒုကၡ..."
ၿပီးေတာ့ မြန္မြန္႔ကိုဆူေတာ့သည္။
"သမီး...မြန္မြန္..ေမာင္ေလးေလွကားေပၚ
မတက္ေစနဲ႔ တက္ရင္ဆြဲထား ေျပာမရရင္ေမေမ တို႔ကိုတိုင္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ...အခုေတာ့
ျပဳတ္က်ျပန္ၿပီ..."
"သမီးက အႀကီးပဲ ေမာင္ေလးကိုဂရုစိုက္
မွေပါ့..."
မြန္မြန္ကလည္း သူ႔ေမာင္ေလး ေဝယံကို
ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္စိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္ေနသည္။
"ေမာင္ေလး ေလွကားေပၚတက္သြားတာ
သမီးမသိလိုက္လို႔ပါ ေမေမ..."
ေနလက ၾကာျဖဴ႕ေျပာလိုက္သည္။
"ကဲပါ ျဖဴရာ သမီးကိုဆူမေနပါနဲ႔ေတာ့
သားလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြ..."
" မျဖစ္လို႔ေပါ့ ျဖစ္ရင္ျဖဴ ရင္က်ိဳးၿပီးေသ
မွာပဲ...မေတာ္လို႔ က်ိဳးပဲ့သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မ
လဲ..."
မြန္မြန္ လည္းသူ႔အေမဆူတာေရာ သူ႔
ေမာင္ေလးအတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာပါ
ေရာၿပီး ငိုေနေခ်၏။ ေနလလည္းမေနႏိုင္ေတာ့
...
"ဘာလို႔ ငိုတာလည္း သမီးေလးရဲ႕ သမီးကို
ေမေမက ဆူတာမဟုတ္ပါဘူး...ေမာင္ေလးကို
ဂရုစိုက္ဖို႔ေျပာတာပါ ေနာက္ဆိုေမာင္ေလးကို
ေလွကားေပၚမတက္ေစနဲ႔ေနာ္..."
"ဟုတ္...ဟုတ္...ေဖႀကီး..."
အခ်ိဳ႕ကေျပာၾကသည္ အေမမ်ားက
သားမ်ားကိုပိုခ်စ္၍ အေဖမ်ားက သမီးမ်ားကိုပို
၍ ခ်စ္တက္ၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ထိုစကားက သူတို႔အတြက္ေတာ့ ရာခိုင္
ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွန္သည္။ၾကာျဖဴက သား
ငယ္ေဝယံကို အကဲပိုသလို ေနလကလည္း သ
မီးႀကီး မြန္မြန္႔ကို ပို၍ အလိုလိုက္သေယာင္ရွိ
သည္။
သားငယ္ ေဝယံထိုေလွကားမွ ျပဳတ္က်
သည္မွာ ၃ ႀကိမ္ပင္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒုတိယအ
ႀကိမ္ျပဳတ္က်တုန္းက ေခါင္းေပါက္သြားခဲ့၏။
မိဘေတြက အလုပ္မ်ားလွသျဖင့္ ေဝယံ
ေလးကို အမျဖစ္သူ ျမတ္ရည္မြန္(မြန္မြန္ ဟုသာ
ေခၚသည္)ကသာ အမ်ားအားျဖင့္ထိန္းရ၏။
အိမ္ေစ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ရွိေသာ္လည္း
အိမ္အလုပ္ မ်ားလွသျဖင့္ ေဝယံေလးကို အျမဲ
ထိန္းမေပးႏိုင္ပါ။
မြန္မြန္က အသက္ ၉ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ေဝယံက
ေတာ့ ၄ ႏွစ္သာရွိပါေသးသည္။
ယခု တတိယအႀကိမ္ ေဝယံျပဳတ္က်ေတာ့
ၾကာျဖဴက ေနလကိုေျပာ၏။
"ေမာင္...ေလွကားေျခရင္းကိုတခုခုကာ
လိုက္ပါလား သားတက္လို႔မရေအာင္ေလ..."
"အင္း....ေမာင္လည္းစဥ္းစားမိပါတယ္
စိတ္ခ် မနက္ျဖန္ကာလိုက္မယ္ေနာ္..."
🕛🕧🕐🕜🕑🕝🕒🕞🕓🕟🕔🕠🕕🕡
ေနာက္တေန႔မိုးလင္းေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
ေနလက အိမ္ေရွ႕၌ပင္ဖြင့္ထားေသာသူ၏ ဆိုင္ ကယ္ျပင္ဆိုင္ေလးကို စတင္ဖြင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။
သြပ္တံခါးခ်က္မ်ားကို တစ္ခ်ပ္ျခင္းျဖဳတ္ရင္း...
အလုပ္သြားရန္ျပင္ေနေသာ ၾကာျဖဴ႕ကို ျပံဳးျပ
လိုက္သည္။
"ျဖဴ...သြားေတာ့မွာလား...ေနပါဦးကြ"
ဆိုင္ကယ္စီး ဟဲလ္မက္ဦးထုတ္ေဆာင္းၿပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ရန္ျပင္ေနေသာ ၾကာျဖဴက..
"ဘာလဲ ေမာင္ရဲ႕ ဘာမွာမလို႔လဲ အလုပ္
ေနာက္က်ေနၿပီ..."
ေနလက ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာျဖင့္ ..
"အရင္တုန္းကဆို အလုပ္သြားခါနီး ျဖဴ႕ကို
အာဘြားေပးေနက်ေလ အခုေရာ..ေပးရမလား"
"ဟား....ဟား...ေမာင္ကလည္း ကေလး ၂
ေယာက္ေတာင္ရေနၿပီေလ သူငယ္ျပန္ေန ျပန္
ၿပီ...တကယ္ပဲ ေနာက္က်ေနၿပီ အာဘြားေပးခ်င္
ျပန္မွေပးေတာ့...ခိ ခိ... သြားေတာ့မယ္.."
"ေဖေဖေရ ....ေမာင္ေလးေလွကားေပၚ
တက္ေနတယ္...သမီးေျပာတာလည္းမရဘူး..."
"ဟင္..."
"ဟာ..."
"ဒီကေလးေတြကလည္းကြာ"
အိမ္ထဲမွေအာ္တိုင္ေနေသာ မြန္မြန္႔ အသံ ေၾကာင့္ေနလ အိမ္ထဲဝင္ေျပးသြားေတာ့ၾကာျဖဴ လည္းဆိုင္ကယ္စီးဦးထုတ္ကို အျမန္ခၽြတ္လိုက္ ၿပီးအိမ္ထဲေျပးလိုက္သြားျပန္၏။
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေမ်ာက္ရံႈးေအာင္
ေဆာ့ေသာေဝယံက ေလွကားဆယ္ထစ္ခန္႔
သို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေနလလည္းေလွကား
ေပၚ တက္သြားၿပီး သားငယ္ေဝယံကိုေပြ႕ခ်ီကာ
ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ၾကာျဖဴလည္း အေျပး
တစ္ပိုင္းေရာက္လာသည္။
"ေမာင္...ေလွကားေျခရင္းကို သားတက္လို႔
မရေအာင္ တစ္ခုခု ကာရိုက္လိုက္ေနာ္...ဒီေန႔ပဲ
ရိုက္လိုက္ေတာ့ေနာ္...."
ၾကာျဖဴလက္ပတ္နာရီကိုၾကည့္လိုက္ရင္း..
"ဟာ..အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ သြားၿပီေမာင္
ေရ.... ေလွကားကို တခုခုကာဖို႔ျမန္ျမန္လုပ္
သြားၿပီ...."
ၾကာျဖဴ အလုပ္ေနာက္က်သျဖင့္ အေျပး
တစ္ပိုင္း ထြက္သြားေတာ့ ဆိုင္ကယ္စီး ဦးထုတ္
ကို ၾကံဳရာစားပြဲတြင္ တင္ထားခဲ့သည္။ေမ့က်န္
ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
" ျဖဴ....ဦးထုတ္က်န္ခဲ့တယ္....ဟာ...မ
ၾကားေတာ့ဘူး....."
ဝူး......ေဝါ......
ေနလ ဦးထုတ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ယူၿပီးေျပး
၍ လိုက္ေပးေသာ္လည္း မမွီေတာ့ ၾကာျဖဴက
ဆိုင္ကယ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေမာင္းထြက္သြား
ၿပီျဖစ္သည္။
🕛🕧🕐🕜🕑🕝🕒🕞🕓🕟🕔🕠🕕🕡
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထိုေနတစ္ေန႔လံုး ေနလအ
လုပ္ အရမ္းရႈပ္ေနသည္။ လာျပင္သည့္ ဆိုင္
ကယ္ကလည္းမ်ားသျဖင့္ ေလွကားကာရိုက္
ရမည့္ကိစၥကို ေမ့ေနမိသည္။ညေန ၆ နာရီေက်ာ္
မွ သတိရသည္။ဒီေန႔ေတာ့ ရွိပါေစေတာ့ ေနာက္
ေန႔မွ ေလွကားကိစၥလုပ္ေတာ့မည္ဟုေတြးမိ
သည္။တစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ေတာ့မထူးပါဟုေတြး
မိသည္။ မြန္မြန္႔ကိုလည္း ေသခ်ာၾကည့္ခိုင္းထား
သည္မို႔ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဟုေတြးမိသည္။
" ေဖႀကီး...."
ေနာက္ဖက္မွ ေခၚသံၾကားသျဖင့္လွည့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ မြန္မြန္႔ကို ေတြ႕ရသည္။
"ဘာလည္း သမီးရဲ႕....."
"ဟို...ေမေမ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ...
ေပ်ာက္သြားလို႔...."
"ေမေမက အလုပ္သြားတယ္ေလသမီးရဲ႕
ျပန္မေရာက္ေသးဘူးေလ..."
"မဟုတ္ဘူး...ေဖႀကီး...ခုနတုန္းကေလ...
ေမေမ့ကို ေတြ႕လိုက္တယ္..."
"ျပန္မေရာက္ေသးပါဘူးဆိုကြာ သမီးက
လည္း...."
"ေဖႀကီး ခုန သမီး...မုန္႔သြားဝယ္ၿပီးျပန္
လာေတာ့ ေမာင္ေလးက ေလွကားေပၚတက္
ေဆာ့ေနတာ ေလွကားထိပ္ဆံုးေတာင္ေရာက္
ေနၿပီ....အဲ့ဒါျပဳတ္က်မလိုျဖစ္ေတာ့... "
"ဟင္...အခုလား သမီး...."
"မဟုတ္ဘူး ေဖႀကီး ေမာင္ေလးျပဳတ္က်
မလိုျဖစ္ေတာ့ ေမေမကဘယ္အခ်ိန္က အိမ္ေပၚ
ထပ္ႀကိဳေရာက္ေနလည္းမသိဘူး...ေမာင္ေလး
ကိုလွမ္းဆြဲထားလိုက္တယ္..."
"ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေလးကို ခ်ီၿပီးေအာက္ထပ္ ဆင္းလာတယ္..ေအာက္ထပ္လည္းေရာက္ေရာ သမီးဟိုဘက္ခဏေလး လွည့္လိုက္တာ ေမေမ မရွိေတာ့ဘူးၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေမာင္ေလး တစ္ ေယာက္တည္းရွိေနတယ္..."
"ေအာ္..ေမေမ မေရာက္ေသးပါဘူးဆို
ငါ့သမီးကလည္း ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး
သြားသြား ေမာင္ေလးနဲ႔သြားကစားေနာ္..."
ေနလ မြန္မြန္႔ စကားကိုအေလးထားပံုမရ
ပါ။ဆိုင္ကယ္ကိုသာျပင္ရန္ အာရံုေရာက္ေနမိ
သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ခဏေနေတာ့ ေတြးမိသည္။
မြန္မြန္ ဘာေတြေျပာသြားတာပါလိမ့္.... ၾကာျဖဴ
အလုပ္မွ ျပန္မေရာက္ေသးတာေတာ့ အမွန္ပင္
ျဖစ္သည္။ ထူးျခားသည္က မြန္မြန္ ညာမေျပာ
တက္ပါ ယခုမွ ဘာစိတ္ကူးႏွင့္ ဘာေတြေျပာေန
မွန္းမသိေတာ့ပါ။
" ကိုေနလ ကိုေနလ "
အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္လာေသာ အိမ္နီး
ခ်င္း ေက်ာ္စိုး၏ အထိတ္တလန္႔အမူရာေၾကာင့္
ေနလ ရင္ထိတ္သြားမိသည္။
" ဟာ...လန္႔လိုက္တာေက်ာ္စိုးရာ ဘာေတြ
ျဖစ္လာတာလဲ..."
"ခင္ဗ်ားမိန္းမ ၾကာျဖဴ လမ္းထိပ္မွာ သူ႔
ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ကားတစ္စီးတိုက္မိတာ ဆံုးသြားၿပီ
ဗ် ပြဲခ်င္းၿပီးပဲ..."
"ဘာ.!!!...."
ေနလ ျပင္လက္စ ဆိုင္ကယ္ကို ပစ္ထား
ခဲ့ကာ လမ္းထိပ္သို႔အေျပးအလႊားထြက္သြား
ေတာ့သည္။
ေနလေရာက္လာေတာ့ ျမင္ကြင္းက မ
ေကာင္းလွပါ ၾကာျဖဴက ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္
ဆိုင္ကယ္တျခား လူတျခားႏွင့္ ဦးေခါင္းကိုထိ
ခိုက္မိသည့္ ဒဏ္ရာႏွင့္ ေသဆံုးေနၿပီျဖစ္ပါ
သည္။ဆိုင္ကယ္စီး ဦးထုတ္ကို ဒီေန႔တစ္ရက္
တည္း သာေမ့က်န္ခဲ့ဖူးေသာ သူ႔ဇနီးအတြက္
ေနလ ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ေနေတာ့၏။
"ျဖဴ.!!!!.....ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလကြာ...."
" ေဝယံေလးကို စိတ္ခ်သြားၿပီလားကြ
ျဖဴ....ကိုယ္ဘယ္လိုေျဖရမလဲကြာ....."
ေသြးသံ ရဲရဲႏွင့္ ၾကာျဖဴ႕အေလာင္းကို
ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး ငိုေႂကြးေနေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ မြန္မြန္ လည္းေရာက္လာ၏။ သူ႔
အေဖေနာက္မွ ေျပးလိုက္လာပံုရသည္။ေက်ာ္
စိုးကလည္း ေဝယံေလးကိုခ်ီကာ ေရာက္လာ
သည္။
မြန္မြန္ ေသဆံုးေနေသာသူ႔အေမကိုေတြ႕ ေတာ့ ငိုယို၍ေျပာေန၏။
"ဟီး....အဟီး.....ေမေမ.....ခုန ကေတာင္
ေမာင္ေလး ေလွကားေပၚက ျပဳတ္က်ခါနီးေမ
ေမ လာကယ္သြားတာေလ ဘာလို႔အခုဒီမွာလာ
ေသေနရတာလဲ....ဟီး...အဟင့္...ဟီး........."
"ဒါဆို အိမ္ကိုေရာက္လာတာ ဘယ္သူလဲ...
ေမေမက ဘာလို႔ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရတာလဲ..
ဟီး........ေမေမ........."
ဇာမဏီ
No comments: